بررسی بیومارکرهای کارسینومای سلول های بازال با استفاده از آنالیزهای پروتئومیکی

سابقه و هدف: کارسینومای سلول های بازال، یکی از شایع ترین نوع سرطان های پوست غیر ملانومایی انسانی محسوب می شود. با مطالعه فاکتورهای پروتئینی آن و شناسایی بیشتر تغییراتی که در روند سرطانی شدن پوست رخ می دهند، می توان در روند پیشگیری و درمان، به بیماران کمک مؤثری نمود. هدف از انجام این پژوهش، دستیابی به بیومارکرهای پروتئینی است که در تشخیص و درمان کارسینومای سلول های بازال مؤثر باشند. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. نمونه های بافت سرطانی و سالم از 3 بیمار مبتلا به سرطان پوست از نوع کارسینومای سلول های بازال گرفته شد و با روش های جداسازی استاندارد، کل پروتئین های بافت تخلیص و با استفاده از الکتروفورز دو بعدی پروتئین ها جدا گشتند. پروتئوم های بافت سالم و توموری با همدیگر مقایسه و میزان بیان پروتئین های مورد نظر با استفاده از آنالیزهای لازم بررسی شد. یافته ها: تعداد 87 پروتئین در ژل های حاصل از الکتروفورز دو بعدی، تعیین شد که 76 عدد از آنها، دارای تفاوت آشکاری در بیان بودند. تعداد 7 پروتئین، از طریق بانک های اطلاعاتی شناسایی شدند. نتیجه گیری: به نظر می رسد در بیماری مورد مطالعه، بیان جمع کثیری از پروتئین های بافتی در بافت سرطانی، تغییر یافته و بیشتر آنها کاهش یافته یا اصلاً بیان نشده اند. این پروتئین های تغییر بیان یافته، می توانند به عنوان بیومارکر در مراحل شناسایی و درمان این بیماری مؤثر واقع شوند